Al vele jaren kamp ik dus met verschillende beperkingen. Artsen hebben mij bij herhaling verteld dat ‘bewegen/sporten’ voor mij geen optie meer was vanwege die beperkingen. Lange tijd heb ik dat ook aangenomen als feit, maar de laatste jaren begon het toch wel te knagen.
Iedereen weet wel dat als je veel stil zit, normaal eet en slaapt, de kilootjes er aan kunnen vliegen. En eigenlijk vrij logisch. Zo dus ook bij mij, al die jaren inactiviteit hebben de weegschaal aardig doen uitslaan. Bovendien wordt het lichaam steeds strammer en stijver en dat voelt niet goed.
Al enkele jaren kwam in langs een sportschool als ik met mijn scootmobiel ging rijden en steeds dacht ik weer van “Zal ik eens binnen gaan kijken? Ah nee, wat heb ik daar te zoeken. Volgens de doktoren is dat voor mij niet mogelijk.” Maar iedere keer als ik er langs kwam bleef het kriebelen. Totdat het moment kwam dat ik naar binnen moest voor een gesprek wat ik er zou hebben voor een rapport over sporten en ontspanning voor mensen met een beperking.
Als voorzitter van de gehandicaptenraad, was mijn aanwezigheid ook gewenst bij het gesprek, welke trouwens heel positief verliep. Aan het einde van het gesprek zei ik, “nou wil ik toch ook iets persoonlijks vragen”, “Stel, ik zou iets willen doen, maar is dat gezien mijn beperkingen mogelijk”. Nou dat is gelijk even stevig opgepakt want er werd gelijk een afspraak gemaakt voor de eerst komende vrijdag om het dan maar eens te komen kijken en uitproberen.
Daar stond ik dus voor het blok, nu afhaken was eigenlijk niet meer mogelijk. Die vrijdag dus in gepaste kleding (normaal mijn zondagse kleren) op naar de sportschool. Tijdens het eerdere gesprek hadden we het er al over gehad dat ik voordat ik mijn beperkingen kreeg veel op de racefiets zat en de nodige kilometers maakte. Daarom eerst maar rustig op de ‘hometrainer’ heel rustig fietsen zonder enige weerstand. Dit puur om de beweging weer te voelen. Man, man, man… wat zat ik vast.
Ik had stevig moeite om de pedalen rond te krijgen, niet omdat het te zwaar was, maar omdat simpelweg het lichaam veel te stijf was en mijn gewrichten het niet meer gewend waren. Mijn beperkingen hebben hier natuurlijk ook wel mee te maken, maar simpel onbelast rond draaien lukte al bijna niet meer. Ondertussen sprak ik met de sportinstructeur over mijn beperkingen, dat de doktoren mij min of meer hadden opgegeven om te bewegen en hoe lichamelijk actief ik ‘vroeger’ altijd was. En ondertussen toch maar door blijven fietsen.
Al met al heeft deze uitdaging voor mij goed uitgepakt en voel ik me gewoon veel prettiger in mijn lichaam en merk nu al dat al dat ‘sporten’ echt goed is voor mij. De daarop volgende weken ging ik dan ook trouw terug naar de sportschool om mijn lichaam weer op te bouwen. Maar hier stopt het dan feitelijk, want het wordt nu ook duidelijk dat het op een andere manier onmogelijk gemaakt om dit te kunnen voort zetten. Ik heb verschillende fondsen benadert om dit voor andere mensen met een beperking mogelijk te maken, maar de uitkomst is eigenlijk overal het zelfde, financiële steun wordt niet gegeven zonder dat ‘men zelf’ kan vast stellen dat de bewuste persoon daadwerkelijk geen geld heeft om het te kunnen betalen.
Ook de overheid laat regelmatig weten dat iedereen meer moet bewegen voor een gezonder lichaam, en ik ondersteun en erken die kreet dan ook van harte. Alleen moet de overheid dat ook wel mogelijk maken, en dat is nu juist het punt wat ze niet doet. Sterker nog, de overheid voorkomt juist dat mensen met een kleine beurs actief gaan sporten. Want wat is het geval? Mensen met een kleine beurs kunnen, door al jaren lopende bezuinigingen, de kosten voor de sportschool vaak niet dragen. En om in aanmerking te komen voor een tegemoetkoming in die kosten wordt van mensen geëist dat ze hun privacy opgeven. Naast dat ze hun inkomsten moeten opgeven, moeten ze bijvoorbeeld ook nog vele maanden van bankafschriften laten zien. En precies dat gaat vele mensen veel te ver, dus die laten het voor wat het is. Die willen hun privacy niet opgeven voor ‘een beetje geld’. Geen ander mens in Nederland hoeft dat te doen, dus waarom zouden de minima’s dat wel moeten.
Dit om te laten zien dat mensen niet stiekem iets verkopen op bijvoorbeeld Marktplaats e.a. Want dan hebben ze extra inkomsten. Alsof niet telt dat de meeste eerst geld dat ze het verkochte item eerst zelf hebben gekocht tegen een hogere prijs. Ja, zegt men dan, “het is tegen de zwartwerkers”. De gene die toevallig zwart bijklussen, zijn echt wel zo bijdehand dat ze ‘het verdiende geld’ niet op hun bankrekening laten storten, maar handje-contantje laten uitbetalen, dus die smoes gaat niet op. Is het niet zo dat de overheid zijn eigen burgers niet meer vertrouwd? Dat van iedereen wordt gedacht dat het mogelijk wel een fraudeur is? We hebben met de kindertoeslagaffaire gezien wat daar van komt. En hoe kan de overheid nu verwachten dat als ze de eigen burgers niet vertrouwen, die zelfde burger dan wel de overheid zou vertrouwen? De overheid loopt al jaren hoog op te geven dat het vertrouwen in de overheid hersteld moet worden. Daarop kan ik maar één ding zeggen, vertrouwen kun je alleen maar krijgen door het zelf eerst te geven.
Maar goed, dat was even een zijsprongetje. Ik heb het over sporten op een op de mens aangepaste manier, wat ook voor veel mensen met een beperking heel gezond kan zijn. En ik heb er echt uitgebreid onderzoek naar gedaan, maar sporten voor mensen met een beperking wordt eigenlijk onmogelijk gemaakt. Dus de overheid kan die dure campagnes over sporten achterwege laten en het geld dat daarbij over blijft beter gebruiken om mensen met een kleine beurs die willen sporten beter te ondersteunen.
Gerelateerde Afbeeldingen:
Weergaven: 2