Na vele jaren is het dan eindelijk weer zover. Ik ben weer de gelukkige eigenaar van een aquarium.
Vanaf mijn jeugdjaren heb ik een aquarium gehad, de eerste toen ik ongeveer zes jaar oud was, de voorlaatste toen ik 43 was. Ja, er is er wel eens een verloren gegaan door externe factoren, maar dat was niet door mijn toedoen. Het begon ooit in mijn jeugd met een klein aquarium van 40x20x20 naar een aquarium van 60x30x30 en vervolgens één van 80x40x40. Het waren allemaal frame-aquariums omdat zoals de tegenwoordige volglas-aquariums nog niet bestonden. In de eerste twee waren de glasplaten er ingezet met stopverf. Het werkte prima, je moest alleen van het glas afblijven omdat stopverf uitdroogt en hard wordt. Als het dan hard was en je tikte de ruit aan, ontstond er vaak zomaar een lek. Zo ook bij de 60cm bak, stopverf was kurkdroog en hard en tijdens het schoonmaken van de ruit is er iets te veel druk uitgeoefend waardoor de boel begon te lekken.
Toevallig was dat ook de tijd dat de eerste soorten kit op de markt kwamen waarmee de ruiten ingeplakt konden worden. Dus alle ruiten eruit, frame helemaal goed schoon maken en alle ruiten er weer in kitten. Voordeel van de kit was dat het soepel bleef, Nadeel was dat het lang duurde voordat het droog was. Niet dat dat heel veel kwaad kon, maar soms was het ook wel lastig. Zo had ik dus een zinken frame, en alle ruiten erin geplaatst. Dan ga je hem vullen met water om te kijken of hij goed gekit was en alles waterdicht was. Door de druk van het water werden de ruiten naar buiten gedrukt waardoor de kit gedeeltelijk tussen het frame en de ruiten werd uitgedrukt. Dat moest je dan weer met een schrapertje weghalen zodat de kit niet boven de framerand uit kwam. Alles zat goed dicht en toch lekte er water… Wat bleek, in de zinken boden waren hele kleine gaatjes ontstaan. Bummer. Er zat maar één ding op en dat was de bodem vol leggen met kit, een ruit in twee delen er in leggen omdat hij in één deel niet tussen de bovenranden van het frame paste en goed aandrukken.
Na het aquarium weer gevuld en gecontroleerd te hebben bleek deze nu goed dicht te zitten. Later bleek bij het verplaatsen van planten dat het gewicht van de grond en het water ook bij de bodemplaat het kit aan alle randen had uitgedrukt zodat er een heuveltje met kit bij alle randen kwam waar je natuurlijk weer met je vingers in kwam met het verplaatsen van de planten. Een vieze kliederboel was dat, maar het was mooi. Dit eindigde allemaal toen ik bij defensie ging werken. Ik was tijdenlang van huis en had dus geen mogelijkheid om een aquarium te onderhouden. Nadat ik defensie verliet ging ik redelijk snel samenwonen met mijn tegenwoordige partner en natuurlijk moest er weer een aquarium komen. Omdat het flatje waar we woonde niet zo groot was en we dus geen ruimte hadden voor een groot aquarium hadden was de keuze beperkt. Het werd weer een 60cm bak die ingebouwd werd in een inbouwkast die zich in de woonkamer bevond. In de jaren dat wij daar woonden heb ik er veel plezier aan beleefd tot we gingen verhuizen naar een andere woning.
Ook in die nieuwe woning moest natuurlijk een aquarium komen. Omdat we meer ruimte hadden kon er nu een aquarium van 80x40x40 komen. In tegenstelling tot alle voorgaande aquaria waar ik een bakje naast het aquarium had hangen als filter die met een luchtpompje werkte kocht ik er nu een ‘echte filterpomp’ bij, een Eheim. Deze maakte veel minder geluid en filterde het water natuurlijk een stuk beter. Nadat ik van deze bak zo’n 15 jaar heb kunnen genieten, kwam er een moment dat ik door lichamelijke klachten het niet meer op kon brengen om het geheel goed te onderhouden. Iedere keer moeilijk onder in de kast kruipen om de filterpomp weg te halen en schoon maken koste me te veel energie. En dan ga je je lopen te ergeren aan hoe het eruit ziet, de beplanting wordt te wild. Kortom, het was bij lange na niet meer het pronkstuk wat het zou moeten zijn. Dus helaas tijd om afscheid te nemen van het aquarium.
Maar tijden veranderen en technieken veranderen mee. Na ± 15 jaar zonder aquarium begon het toch weer stevig te kriebelen. In mijn huidige woning had ik een groot bureau staan waar eigenlijk niets meer mee gedaan werd. Ja, het was een verzamelplaats geworden van allerlei papieren en andere rommel. Geen mooi gezicht in je woonkamer. Dus bedacht ik mezelf dat dat bureau moest verdwijnen en ik was al aan het meten geweest hoeveel ruimte ik dan kreeg op die plek. Ruimte genoeg voor een aquarium… Maar hoe leg ik dat uit aan mijn echtgenote… Nou, op een gegeven moment diende dat zich haast vanzelf aan. We hadden al eens besproken dat ik het bureau wilde wegdoen vanwege de rommel erop.
Toen kwam ineens de vraag bovendrijven waar we de Kerstboom dit jaar neer moesten zetten, “nou, in de plaats van het bureau natuurlijk” antwoordde ik. “Ja, en na de Kerst dan?”vroeg ze. “Dan kan daar een mooi aquarium staan”, zei ik zo nonchalant mogelijk. Na wat heen en weer gepraat stemde ze toe. “Ga dan maar eens rond kijken” vertelde ze. Nou, dat was niet aan dovemansoren gericht. En binnen de kortste keren had ik een kandidaat op het oog. Een prachtig exemplaar van één meter twintig lang, veertig cm diep en vijfenvijftig cm hoog voor een voor mij aantrekkelijke prijs. En hij werd netjes bij me thuis gebracht en op zijn plaats gezet. En nu staat hij in de woonkamer. Stapje voor stapje word hij opgebouwd tot een tropisch waterparadijs. Maar daarover de volgende keer meer.
Gerelateerde Afbeeldingen:
Bezoeken: 3